θαλαμ-ηγός, einen ϑάλαμος führend; bei Ath. V, 204 e κατεσκεύασεν ὁ Φιλοπάτωρ καὶ ποτάμιον πλοῖον τὴν ϑαλαμηγὸν καλουμένην, wie σκάφαι ϑαλαμηγοί Strab. XVII, 800, eine Art ägyptischer Schiffe mit Zimmern versehen u. prächtig ausgestattet, eine Art Gondel; vgl. D. Sic. 1, 85; Sueton. Caes. 52.
http://www.zeno.org/Pape-1880.
νεκρηγός — νεκρηγός, όν (Α) (για πλοίο) αυτός που μεταφέρει νεκρούς. [ΕΤΥΜΟΛ. < νεκρ(ο) * + ηγός (< ἄγω), πρβλ. θαλαμ ηγός, κυν ηγός. Το η τού τ. οφείλεται στη λειτουργία τού νόμου τής «εκτάσεως εν συνθέσει»] … Dictionary of Greek
νεκυηγός — νεκυηγός, όν (Α) νεκραγωγός, αυτός που οδηγεί τις ψυχές τών νεκρών στον Άδη. [ΕΤΥΜΟΛ. < νέκυς «νεκρός» + ηγός (< ἄγω), πρβλ. θαλαμ ηγός, νεκρ ηγός. Το η τού τ. (αντί αγός) οφείλεται στη λειτουργία τού νόμου τής «εκτάσεως εν συνθέσει»] … Dictionary of Greek
ουλαμηγός — ό 1. αυτός που οδηγεί ουλαμό («ουλαμηγό πλοίο») 2. το αρσ. ως ουσ. ο ουλαμηγός αρχηγός ουλαμού 3. το θηλ. ως ουσ. η ουλαμηγός το πλοίο στο οποίο επιβαίνει ο αρχηγός ουλαμού, αλλ. ουλαμηγό πλοίο. [ΕΤΥΜΟΛ. < ουλαμός + ηγός (< άγω), πρβλ.… … Dictionary of Greek
