δια-νήχομαι

δια-νήχομαι, 1) = διανέω; πρὸς τὴν πόλιν Plut. Lucull. 10; εἰς Σικελίαν Apollod. 2, 5, 10; ὡς γῇ προςέξων τὸ σῶμα καὶ διανηξόμενος, d. i. durch Schwimmen sich retten, Plut. am. posse 23. – 2) um die Wette schwimmen, Ael. H. A. 6, 15.