πυρί-πνοος, zsgzgn πυρίπνους, Feuer schnaubend; Pind. frg. 150; Luc. epigr. 24; oft in der Anth., ταῠρος Qu. Sm. ep. (Plan. 92, 7), ζῆλος Gaetul. 5 (VII, 354), τόξα Mel. 50 (V, 180), u. sonst, also übh. feurig.
http://www.zeno.org/Pape-1880.
ευθύπνους — εὐθύπνους, ουν και εὐθύπνοος, οον (Α) 1. (για άνεμο) αυτός που πνέει κατευθείαν («θοαῑς... ἄν ναυσὶ πόρευσαν εὐθυπνόου Ζεφύροιο πομπαί», Πίνδ.) 2. (για πρόσωπο) αυτός που αναπνέει ελεύθερα. [ΕΤΥΜΟΛ. < ευθυ * + πνους (< πνόος < πνοή),… … Dictionary of Greek
πυρίπνους — ουν, ΝΑ, και ασυναίρ. τ. πυρίπνοος, οον, Α αυτός που εκβάλλει φωτιά, φλογοβόλος («πυρίπνοα τόξα» τα τόξα τού Έρωτα, Ανθ. Παλ.). [ΕΤΥΜΟΛ. < πυρι (βλ. λ. πυρ) + πνους / πνοος (< πνοή < πνέω), πρβλ. θεό πνους, ιμερό πνους] … Dictionary of Greek
