- κόλον
κόλον, τό, 1) = κῶλον; Ar. Equ. 458; Nic. Al. 23. – 2) Essen, Speise, zur Abltg von βουκόλος, κόλαξ angenommen, Ath. VI, 262 a.
http://www.zeno.org/Pape-1880.
κόλον
Schlagen Sie auch in anderen Wörterbüchern nach:
κόλον — colon neut nom/voc/acc sg κόλος docked masc/fem acc sg κόλος docked neut nom/voc/acc sg … Greek morphological index (Ελληνική μορφολογικούς δείκτες)
Κολόν — (Colόn). Πόλη (περ. 160.000 κάτ. το 1996) του Παναμά και πρωτεύουσα της ομώνυμης επαρχίας (4.890.000 τ. χλμ., 204.208 κάτ.). Βρίσκεται στο νησί Mανθανίλιο του κόλπου Λίμον, 85 χλμ. ΒΔ της Πόλης του Παναμά και ενώνεται με τη στεριά με μια στενή… … Dictionary of Greek
κόλον — το το τμήμα του παχέος εντέρου από το τυφλό έντερο ως την αρχή του απευθυσμένου … Νέο ερμηνευτικό λεξικό της νεοελληνικής γλώσσας (Новый толковании словарь современного греческого)
κόλα — κόλον colon neut nom/voc/acc pl κόλος docked neut nom/voc/acc pl … Greek morphological index (Ελληνική μορφολογικούς δείκτες)
κόλοις — κόλον colon neut dat pl κόλος docked masc/fem/neut dat pl … Greek morphological index (Ελληνική μορφολογικούς δείκτες)
κόλου — κόλον colon neut gen sg κόλος docked masc/fem/neut gen sg … Greek morphological index (Ελληνική μορφολογικούς δείκτες)
κόλων — κόλον colon neut gen pl κόλος docked masc/fem/neut gen pl … Greek morphological index (Ελληνική μορφολογικούς δείκτες)
κόλῳ — κόλον colon neut dat sg κόλος docked masc/fem/neut dat sg … Greek morphological index (Ελληνική μορφολογικούς δείκτες)
περιτόναιο — Ορογόνος μεμβράνη, που καλύπτει την κοιλιακή κοιλότητα και μεγάλο μέρος των περιεχομένων σ’ αυτήν οργάνων επειδή αποτελείται από ένα μοναδικό φύλλο, όταν αναδιπλώνεται από τα τοιχώματα της κοιλιακής κοιλότητας προς τα διάφορα όργανα κι όταν περνά … Dictionary of Greek
έντερο — Το τμήμα του πεπτικού σωλήνα που περιλαμβάνεται μεταξύ του στομάχου και του δακτυλίου του πρωκτού. Διακρίνεται σε λεπτό έ., που αρχίζει από τον πυλωρικό σφιγκτήρα και απολήγει στην ειλεοτυλφική βαλβίδα, το οποίο είναι υπεύθυνο για το μεγαλύτερο… … Dictionary of Greek
κωλικός — Κοιλιακός πόνος μεγάλης έντασης, που οφείλεται σε σπασμό ενός κοίλου σπλάχνου· ο εντοπισμός και η αντανάκλασή του εξαρτώνται από το ενεχόμενο όργανο. Ο σπασμός των χοληφόρων οδών προκαλεί, για παράδειγμα, τον αποκαλούμενο κ. του ήπατος, κατά τον… … Dictionary of Greek
