κόλος, ον, verstümmelt, abgestumpft, mit abgebrochener Spitze; δόρυ Il. 16, 117; besonders mit abgestumpften Hörnern, od. ohne Hörner, γένος βοῶν Her. 4, 29, τράγος Theocr. 8, 49; Ggstz κεράεσσιν πεποιϑώς Nic. Ther. 260. – Das achte Buch der Ilias heißt κόλος μάχη.
http://www.zeno.org/Pape-1880.
κόλος — κόλος, ον (Α) 1. κολοβός, βραχύς, κοντός («πῆλ αὐτως ἐν χειρὶ κόλον δόρυ», Ομ. Ιλ.) 2. αυτός που έχει κοντά κέρατα ή αυτός που τα κέρατά του είναι κομμένα 3. φρ. «κόλος μάχη» ονομασία τού Θ τής Ιλιάδας. [ΕΤΥΜΟΛ. Η λ. εμφανίζει την ετεροιωμένη… … Dictionary of Greek
κόλος — docked masc/fem nom sg … Greek morphological index (Ελληνική μορφολογικούς δείκτες)
κόλε — κόλος docked masc/fem voc sg … Greek morphological index (Ελληνική μορφολογικούς δείκτες)
κόλοι — κόλος docked masc/fem nom/voc pl … Greek morphological index (Ελληνική μορφολογικούς δείκτες)
κόλους — κόλος docked masc/fem acc pl … Greek morphological index (Ελληνική μορφολογικούς δείκτες)
αιπόλος — αἰπόλος, ο (Α) 1. αιγοβοσκός, γιδοβοσκός 2. στον Ησύχιο «αἰπόλος κάπηλος» η σημ. «κάπηλος» είτε αποτελεί εσφαλμένη ερμηνεία τού ομηρ. χωρίου ρ 247 (Leumann) είτε, το πιθανότερο (Latte), αποτελεί παρανάγνωση τού ἀί πολος (= ἀεί πολος) που θα… … Dictionary of Greek
θεηκόλος — θεηκόλος, ον (Α) 1. ιερέας, θεοκόλος* 2. μέλος παιδικής εκκλησιαστικής χορωδίας. [ΕΤΥΜΟΛ. Ο τ. θεηκόλος (ή θεοκόλος) < θεη (βλ. θεο ) + κολος αναλογικά προς το βoυ κόλος*, ενώ ο αναμενόμενος τ. είναι θεη πόλος (ή θεο πόλος ή θειο πόλος) <… … Dictionary of Greek
κόλον — colon neut nom/voc/acc sg κόλος docked masc/fem acc sg κόλος docked neut nom/voc/acc sg … Greek morphological index (Ελληνική μορφολογικούς δείκτες)
кол — род. п. ла, укр. кiл, род. п. кола, ст. слав. колъ πάσσαλος, болг. кол, мн. колове, словен. kòl, род. п. kоlа, чеш. kůl, слвц. kôl, польск. koɫ, в. луж. koɫ, н. луж. koɫ. От колоть. Родственно лит. kuõlas (ср. лит. juõkas: лат. iocus), греч … Этимологический словарь русского языка Макса Фасмера
колдыка — хромой, идущий вразвалку человек , колдыкать хромать, идти вразвалку , блр. колдыга хромой , колдыгаць хромать . Возм., родствено гот. halts хромой , греч. κόλος обрубленный, надломленный , арм. kаɫ хромой ; см. Цупица, GG 107; Гофман, Gr. Wb.… … Этимологический словарь русского языка Макса Фасмера
Меланхолия — (от μελας и κολος черная желчь) в русской терминологии мрачное помешательство один из характерных видов душевного расстройства. Сущность психических изменений при М. заключается в том, что субъект находится в печальном, подавленном настроении, не … Энциклопедический словарь Ф.А. Брокгауза и И.А. Ефрона
