συν-απο-θνήσκω

συν-απο-θνήσκω (s. ϑνήσκω), mit od. zugleich sterben, τινί, Her. 3, 16. 5, 47. 7, 222; ὡς τοῠ ἀποϑανόντος οὐ συναποϑνήσκει ἡ ψυχή, Plat. Phaed. 88 d; Xen. u. Sp., wie z. B. Plut. animi an corp. 2.