- ὶλάσκομαι
ὶλάσκομαι, im inf. praes., Il. 1, 386, Hes. O. 336, Plut. qu. gr. 12, indicat., Il. 6, 380, Pind. Ol. 7, 9, Her. 5, 47, partic., Her. 4, 7, impf., Il. 1, geleitet, fut. ἱλάσομαι, ep. ἱλάσσομαι, dor. ἱλάξομαι, Ap. Rh. 2, 807, aor. ἱλασάμην, poet. ἱλασσάμην, ἱλάξασϑαι, Ap. Rh. 1, 1093, – mit sich versöhnen, sühnen, bei Hom. immer = einen Gott Ἀϑήνην Od. 3, 419; σπονδῇσι ϑύεσσί τε ἱλάσκεσϑαι Hes. O. 336; πῶς ἱλασόμεϑα καὶ τίνι λόγῳ; wie werden wir ihn geneigt machen, d. i. überzeugen? Plat. Phaed. 95 a; Sp.; von Heroen u. Menschen, Her. 5, 47. 8, 112; ἱλασαμένοις τὸν Μίνω καὶ διαλλαγεῖσι Plut. Thes. 15; bei Pind. Ol. 7, 9, Μουσᾶν δόσιν ἀϑλοφόροις ἀνδράσιν πέμπων ἱλάσκομαι – νικώντεσσιν, hängt der dat. von πέμπων ab, den Siegern das Lied sendend, huldige ich ihnen, mache sie mir geneigt; aber Sp. verbinden es mit dem dat., ἐκ τῶν Σιβυλλείων ἱλασάμενος τῷ Ἅιδῃ Plut. Poplic. 21; vgl. Paus. 2, 11, 6. – Im N. T. der aor. pass. ἱλάσϑητι, = ἵληϑι (s. unten), vgl. ἐξιλάσκομαι. – [Ι findet sich kurz in ἱλασσάμενοι u. ἱλάσσεαι, Il. 1, 100. 147.]
http://www.zeno.org/Pape-1880.