- ἑκοντής
ἑκοντής, ὁ, der Freiwillige, Epict. Stob. fl. 46, 88 u. Sp.; von den Atticisten verworfen (dafür ἐϑελοντής); – ἑκοντήν, adv., Inscr. u. VLL.; bei B. A. 1368 ἑκόντην.
http://www.zeno.org/Pape-1880.
ἑκοντής
Schlagen Sie auch in anderen Wörterbüchern nach:
εκοντής — ἑκοντής, ο (AM) (για πρόσωπο) αυτός που ενεργεί εκούσια, με τη θέλησή του μσν. (για πράξη, κίνηση ή ενέργεια) εκούσιος … Dictionary of Greek
