- ἐρημάς
ἐρημάς, άδος, ἡ, verlassen von, beraubt, τινός, φαέων ἐρημάδες ἦσαν ὀπωπαί Christod. Ecphr. 334; χώρα, einsam, Man. 6, 67.
http://www.zeno.org/Pape-1880.
ἐρημάς
Schlagen Sie auch in anderen Wörterbüchern nach:
ερημάς — ἐρημάς, άδος, ἡ (Α) ανώμαλο θηλ. τού επιθ. ερήμος, έρημος 1. έρημη, μοναχική 2. (με γεν.) στερημένη από κάτι. [ΕΤΥΜΟΛ. < ερήμος + ας, αδος (πρβλ. εβδομάς < έβδομος)] … Dictionary of Greek
ἐρήμας — ἐρή̱μᾱς , ἐρῆμος desolate fem acc pl ἐρή̱μᾱς , ἐρῆμος desolate fem gen sg (doric aeolic) … Greek morphological index (Ελληνική μορφολογικούς δείκτες)
ἐρημάδα — ἐρημάς fem acc sg … Greek morphological index (Ελληνική μορφολογικούς δείκτες)
ἐρημάδας — ἐρημάς fem acc pl … Greek morphological index (Ελληνική μορφολογικούς δείκτες)
ἐρημάδες — ἐρημάς fem nom/voc pl … Greek morphological index (Ελληνική μορφολογικούς δείκτες)
ἐρημάδι — ἐρημάς fem dat sg … Greek morphological index (Ελληνική μορφολογικούς δείκτες)
ἐρημάδος — ἐρημάς fem gen sg … Greek morphological index (Ελληνική μορφολογικούς δείκτες)
έρημος — Με τον όρο έ. εννοείται στη φυσική γεωγραφία μια περιοχή με ξηρό κλίμα που χαρακτηρίζεται από μεγάλη σπανιότητα ατμοσφαιρικών κατακρημνισμάτων (το μέγιστο ετήσιο ύψος βροχής ανέρχεται γενικά σε 200 250 χιλιοστά), τα οποία κατανέμονται πολύ… … Dictionary of Greek
ερημάδιν — ἐρημάδιν και ὁρμάδι και ρημάδι, τὸ (Μ) 1. έρημος τόπος, ερημιά 2. αυτός που είναι κατεστραμμένος, «ρημάδι». [ΕΤΥΜΟΛ. < ερημάδ ιον (< ερημάς, άδος). Ο τ. ορμάδι < ερημάδιν με τροπή τού ε σε ο υπό τη φωνητική επίδραση τού ρ και με σίγηοη… … Dictionary of Greek
'ρημ' — ἐρημά , ἐρημάς fem voc sg … Greek morphological index (Ελληνική μορφολογικούς δείκτες)
