ὁπλο-μάχος, mit schweren Waffen kämpfend, Xen. Lac. 11, 8; auch der Fechtmeister, der mit eigentlichen Waffen, nicht mit hölzernen Stäben u. dgl. zu kämpfen lehrt, im Ggstz des σκιαμαχεῖν, vgl. Ath. IV, 154; Pol. 2, 65, 11; zwischen παιδοτρίβης u. γυμνασίαρχος genannt, Teles bei Stob. fl. 98, 72.
http://www.zeno.org/Pape-1880.
ξιφομάχος — ο 1. μαχητής ή αθλητής που χρησιμοποιεί ως όπλο το ξίφος 2. επιδέξιος χειριστής τού ξίφους 3. δάσκαλος τής ξιφομαχίας. [ΕΤΥΜΟΛ. < ξίφος + μάχος (< μάχομαι), πρβλ. θαλασσο μάχος. Η λ. μαρτυρείται από το 1871 στο Λεξικόν Ελληνογαλλικόν τού… … Dictionary of Greek
σκοτομαχώ — έω, Α μάχομαι, πολεμώ στο σκοτάδι. [ΕΤΥΜΟΛ. < σκότος + μαχῶ (< μάχος < μάχομαι), πρβλ. ὁπλο μαχῶ] … Dictionary of Greek
