ἀλιτραίνω, = ἀλιταίνω, Hes. O. 328, wo jetzt nach Spohn's Vorgang ἀλιταίνεται gelesen wird; aber ὅς κεν ἀλιτραίνῃ 239, von Aesch. 3, 135 citirt, hat sich richtig erhalten; vgl. Agath. 79 (VII, 567); Iul. Aeg. 38 (IX, 763); aor. ἀλιτρών, denn so, nicht ἀλιτρῶν ist zu schreiben, Aesch. Eum. 306.
http://www.zeno.org/Pape-1880.
αλιτραίνω — ἀλιτραίνω (Α) [ἀλιτρός] επικ. ρ. αντί τού ἀλιταίνω * αδικώ, αμαρτάνω … Dictionary of Greek
ἀλιτραίνω — ἀλιταίνω sin pres subj act 1st sg (epic) ἀλιταίνω sin pres ind act 1st sg (epic doric aeolic) … Greek morphological index (Ελληνική μορφολογικούς δείκτες)
αλιτρός — ἀλιτρός, όν (Α) 1. (και ως ουσ.) αμαρτωλός, κακός, ασεβής, ανόσιος 2. δόλιος, πονηρός, πανούργος 3. (το ουδ. στον πληθ. ως ουσ.) τὰ ἀλιτρά ανόσια έργα, αμαρτίες, αδικήματα. [ΕΤΥΜΟΛ. < ἀλιταίνω. ΠΑΡ. αρχ. ἀλιτραίνω, ἀλιτρία, ἀλιτροσύνη, ἀλιτρῶ … Dictionary of Greek
