ἀ-νέμητος, 1) unvertheilt, bes. von Erbschaften, ἀνεμήτου τῆς οὐσίας οὔσης Aesch. 1, 102; οὐσίαν ἀν. συγχωρῆσαι, ohne Ansprüche darauf zu machen, überlassen, Dem. 44, 10. – 2) ohne Antheil, ὄχλος ἄπορος καὶ ἀν., dem noch kein Landeigenthum zugetheilt worden, Plut. Cat. min. 26; App. Civ. 418.
http://www.zeno.org/Pape-1880.
νεμητός — νεμητός, ή, όν (Α) πιθ. αυτός τον οποίο μπορεί κάποιος να διανείμει ή αυτός που διανεμήθηκε, που διαιρέθηκε, που διαμοιράστηκε. [ΕΤΥΜΟΛ. < δισύλλαβο θ. νεμη τού νέμω (πρβλ. νέμημα, νέμηση), βλ. και λ. νέμω] … Dictionary of Greek
νεμήτων — νέμητος not fully formed masc/fem/neut gen pl … Greek morphological index (Ελληνική μορφολογικούς δείκτες)
νέμητε — νέμητος not fully formed masc/fem voc sg νέμω deal out pres subj act 2nd pl … Greek morphological index (Ελληνική μορφολογικούς δείκτες)
νεμηταί — νεμητής masc nom/voc pl νεμητός fem nom/voc pl … Greek morphological index (Ελληνική μορφολογικούς δείκτες)
