- ἀνα-σχεθέειν
ἀνα-σχεθέειν, Od. 5, 320 αἶψα μάλ' ἀνσχεϑέειν, inf. aor., und ἀνέσχεϑον indic. aor. zu ἀνέχω, hoch halten, σκῆπτρον ϑεοῖς Il. 7, 412; vgl. 10, 461 Od. 9, 294. Auch Sp. D., wie Ap. Rh. 4, 698.
http://www.zeno.org/Pape-1880.
ἀνα-σχεθέειν, Od. 5, 320 αἶψα μάλ' ἀνσχεϑέειν, inf. aor., und ἀνέσχεϑον indic. aor. zu ἀνέχω, hoch halten, σκῆπτρον ϑεοῖς Il. 7, 412; vgl. 10, 461 Od. 9, 294. Auch Sp. D., wie Ap. Rh. 4, 698.
http://www.zeno.org/Pape-1880.