ἀ-κήρυκτος

ἀ-κήρυκτος

ἀ-κήρυκτος, 1) nicht durch einen Herold angesagt, πόλεμον ακήρυκτον ἐπέφερον Ἀϑηναίοις Her. 5, 81, sie überzogen die Athener ohne Ankündigung mit Krieg; πόλεμος ἄσπονδος καὶ ἀκήρυκτος, ein Krieg, in dem kein Herold mit Friedensanträgen angenommen wird, unversöhnlich, Xen. Hell. 6, 4, 21; An. 3, 3, 5; Plat. Legg. I, 262 a; Dem. 18, 262; ἔχϑρα Plut. Pericl. 30; Luc. ἄσπονδα καὶ ἀκήρυκτα πάντα Pisc. 36. – 2) nicht durch einen Herold ausgerufen, gepriesen, Aesch. 3, 230 ἀστεφάνωτοι καὶ ακήρυκτοι γίγνεσϑε. Aehnlich ἀκήρυκτος μένει Soph. Tr. 45, er bleibt, ohne Nachricht von sich zu geben; σῶμα ἀκήρυκτον Eur. Heracl. 91, ungekannt, ruhmlos. Dah. Nonn. heimlich, z. B. 48, 653. – Adv. ἀκηρύκτως ἐφοίτων παρ' ἀλλήλους, ohne Herold mit einander verkehren, Thuc. 1, 146; vgl. τὸ ακ. τῆς ὁδοῦ App. Mithrid. 104.


http://www.zeno.org/Pape-1880.

Игры ⚽ Нужно сделать НИР?

Schlagen Sie auch in anderen Wörterbüchern nach:

  • κηρυκτός — κηρυκτός, ή, όν (Α) [κηρύσσω] αυτός που έγινε γνωστός, αυτός που προκηρύχθηκε με δημόσιο κήρυκα («κηρυκτός στέφανος», επιγρ.) …   Dictionary of Greek

  • ιεροκήρυκτος — ἱεροκήρυκτος, ον (Μ) αυτός που κηρύχθηκε ως ιερός από την εκκλησία («ἱεροκήρυκτος ἡμέρα», Στουδ. Θεόδ.). [ΕΤΥΜΟΛ. < ιερ(ο) * + κηρυκτος (< κηρύττω), πρβλ. α κήρυκτος, ανα κήρυκτος] …   Dictionary of Greek

  • θεοκήρυκτος — θεοκήρυκτος, ον (Μ) αυτός που κηρύχθηκε από τον θεό. επίρρ... θεοκηρύκτως με θείο κήρυγμα. [ΕΤΥΜΟΛ. < θεο * + κήρυκτος (< κηρύσσω), πρβλ. α κήρυκτος] …   Dictionary of Greek

  • НАРОДНОЕ ВОССТАНИЕ —    • Tumultus (от tumeo),          то же самое, что seditio; первоначально так называлась внезапная военная опасность или необъявленная война (α̉κήρυκτος πόλεμος) в противоположность bellum. Набранные в такую войну солдаты назывались milites… …   Реальный словарь классических древностей

  • καρυκτός — καρυκτός, ή, όν (Α) (δωρ. τ.) βλ. κηρυκτός …   Dictionary of Greek

  • κηρυκτικός — κηρυκτικός, ή, όν (Α) [κηρυκτός] 1. κηρυκικός* 2. τίτλος ενός λόγου που αποδίδεται στον Μέγα Αθανάσιο …   Dictionary of Greek

  • παντοκήρυκτος — ον, Α αυτός που έχει παγκόσμια δόξα. [ΕΤΥΜΟΛ. < παντ(ο) * + κηρύσσω (πρβλ. α κήρυκτος)] …   Dictionary of Greek

Share the article and excerpts

Direct link
… Do a right-click on the link above
and select “Copy Link”