ἀερτάω

ἀερτάω, p., dass., ἠέρτησε Ant. Sid. 14 (VI, 223), hing auf, weihte; ἠέρτημαι Opp. Cyn. 2, 99; ἀπὸ τριχός P. Sil. 23 (V, 230).