ὀξύ-χειρ, ειρος, mit den Händen schnell, behend, rüstig; κτύπος, der schnellen Hand, Aesch. Ch. 23; καὶ πάροινος, der schnell zur That ist, leicht zugreift u. zuschlägt, Lys. 4, 8; Theocrit. 19 (IX, 598); Nicomach. com. bei Ath. VII, 291 c, δειπνῶν δὲ πᾶς τἀλλότρια γίγνετ' ὀξύχειρ κοὐκ ἐγκρατής.
http://www.zeno.org/Pape-1880.
οξύχειρ — ὀξύχειρ, χειρος, ὁ, ἡ (Α) 1. μτφ. εριστικός, φιλόνικος («ὀξύχειρ κοὐκ ἐγκρατής», Νικόμ.) 2. φρ. «ὀξύχειρι σὺν κτύπῳ» με γρήγορο χτύπο τών χεριών κατά τον θρήνο, (Αισχύλ.) [ΕΤΥΜΟΛ. < οξυ * + χείρ, χειρός (πρβλ. μαλακό χειρ)] … Dictionary of Greek
OBOLUS — Graece ὀβολὸς, nummi genus minutum. Nomen tulit, quod Atheniensium nummus Ὀβολὸς obelum in cusum ostentaverit: an potius a figura obeli, quam primitus habuit. Ita enim Eustathius in Il. α. Ὀβολὸν σιδήρου ἔλασμά τι ἔλεγον. χῆμα μὲν πῶς ἔχων ὀβολοῦ … Hofmann J. Lexicon universale
