θῡμ-αλγής, ές, herzkränkend; χόλος Il. 4, 513; λώβη 9, 387 Od. 18, 347; ὕβρις 23, 64; δεσμός 22, 189; κάματος 20, 285; ἔπος, μῦϑος, 16, 69. 8, 272, wie Her. 1, 129; sp. D., z. B. μέρμηραι Ep. ad. 718 (App. 349). – Auch καρδία, Schmerz empfindend, Aesch. Ag. 1002.
http://www.zeno.org/Pape-1880.
άλγος — ( ους), το (Α ἄλγος) 1. σωματικός πόνος, οδύνη 2. ψυχικός πόνος, λύπη, θλίψη αρχ. (συνήθως στον πληθυντικό) τά ἄλγεα ταλαιπωρίες, παθήματα, συμφορές. [ΕΤΥΜΟΛ. Η λέξη είναι αβέβαιης ετυμολογίας. Συνήθως συνδέεται ετυμολογικά με το ρ. ἀλέγω*… … Dictionary of Greek
λιπαλγής — λιπαλγής, ές (Α) αυτός που έχει απαλλαγεί από άλγος ή από θλίψη. [ΕΤΥΜΟΛ. < λιπ(ο) * + αλγής(< ἄλγος, τὸ), πρβλ. θυμ αλγής, κεφαλ αλγής] … Dictionary of Greek
λυσαλγής — λυσαλγής, ές (Μ) αυτός που καταπαύει τους πόνους. [ΕΤΥΜΟΛ. < θ. λυσ (πρβλ. ἔ λυσ α, αόρ. τού λύω) + αλγής (< ἄλγος), πρβλ. θυμ αλγής, κεφαλ αλγής] … Dictionary of Greek
ψυχαλγής — ές, ΜΑ αυτός που προκαλεί ψυχικό άλγος. [ΕΤΥΜΟΛ. < ψυχή + αλγής (< ἄλγος), πρβλ. θυμ αλγής] … Dictionary of Greek
