- θανατόεις
θανατόεις, εσσα, εν, = ϑανάσιμος; ἁμαρτήματα Soph. Ant. 1248; πόρος, der Todespfad, Eur. I. A. 1273.
http://www.zeno.org/Pape-1880.
θανατόεις
Schlagen Sie auch in anderen Wörterbüchern nach:
θανατόεις — θανατόεις, εσσα, εν (Α) ο θανάσιμος («θανατόεντα ἁμαρτήματα», Σοφ.)· [ΕΤΥΜΟΛ. < θάνατος + επίθημα –όεις (πρβλ. βρυ όεις, δρυ όεις, ζακρυ όεις)] … Dictionary of Greek
θανατόεντι — θανατόεις deadly masc/neut dat sg … Greek morphological index (Ελληνική μορφολογικούς δείκτες)
θανατόεντ' — θανατόεντα , θανατόεις deadly neut nom/voc/acc pl θανατόεντα , θανατόεις deadly masc acc sg θανατόεντι , θανατόεις deadly masc/neut dat sg θανατόεντε , θανατόεις deadly masc/neut nom/voc/acc dual … Greek morphological index (Ελληνική μορφολογικούς δείκτες)
-όεις — όεσσα, όεν (Α όεις, όεσσα, όεν) παραγωγική κατάληξη πολλών επιθέτων τής οποίας αρχική μορφή θεωρείται η εις, εσσα, εν, που σχητίστηκε από ουσ. με επίθημα Fεντ (< IE * went , πρβλ. αρχ. ινδ. και αβεστ. vant : rupa vant «όμορφος» < rupa… … Dictionary of Greek
θάνατος — Αρχαιοελληνική θεότητα, προσωποποίηση του θανάτου. Σύμφωνα με τον Ησίοδο ήταν γιος του Ερέβους και της Νύχτας και αδελφός του Ύπνου. Ο ίδιος αναφέρει ότι ο Θ. κατοικούσε στον Τάρταρο, είχε σιδερένια καρδιά και ήταν ανελέητος και σκληρός με τους… … Dictionary of Greek
