θριο-βόλος

θριο-βόλος, Steine, ϑριαί, zum Weissagen in eine Urne werfend, sprichwörtlich πολλοὶ ϑρ., παῠροι δέ τε μάντιες ἄνδρες, St. B. v. Θρία. Vgl. Lob. Aglaopham. p. 814.