μον-ῳδέω

μον-ῳδέω, allein singen, Ar. Th. 1077 Par 977 u. Sp., τὴν Εὐριπίδου Ἀνδρομέδαν ἐμονῴδουν, Luc. histor. conscr. 1, neben ἰαμβεῖα ἐφϑέγγοντο, sie trugen sie allein vor, wo der Schol. erkl. ϑρηνέω; vgl. de salt. 27.