δια-κληρόω

δια-κληρόω, verloosen, durchs Loos vertheilen, Aesch. Suppl. 978; pass., διακληρωϑήτω τὰ μόρια τῆς χώρας – ἕκαστα ἑκάστοις Plat. Legg. VI, 760 c; διεκλήρωσεν αὐτούς, er ließ sie loofen, Xen. Cyr. 6, 3, 36. – Med., loofen, Thuc. 8, 30 u. Folgde; πρὸς σφᾶς αὐτούς, Dem . 59, 103.