νεο-γενής, ές, neugeboren, eben erst entstanden; δάκος, Aesch. Ch. 523; ποίμνης, Antiphan. bei Ath. X, 449 b; ἡ τοῦ νεογενοῦς παιδὸς φύσις, Plat. Polit. 270 e; νεογενὲς παιδίον, Theaet. 160 e, öfter, u. Sp. S. νεογνής.
http://www.zeno.org/Pape-1880.
κακογενής — κακογενής, ές (Α) αυτός που έχει ταπεινή καταγωγή. [ΕΤΥΜΟΛ. < κακ(ο) * + γενής (< γένος), πρβλ. κοινο γενής, νεο γενής] … Dictionary of Greek
παραδεισογενής — ές, Μ (επίθ. που αναφέρεται στον Χριστό ως νέο Αδάμ) αυτός που γεννήθηκε από ή στον παράδεισο. [ΕΤΥΜΟΛ. < παράδεισος + γενής (< γένος < γίγνομαι)] … Dictionary of Greek
ĝen-1, ĝenǝ-, ĝnē-, ĝnō- — ĝen 1, ĝenǝ , ĝnē , ĝnō English meaning: to bear Deutsche Übersetzung: “erzeugen” Material: thematic present O.Ind. jánati “erzeugt, gebiert”, aLat. genō, Gk. γενέσθαι (ἐγένοντο = O.Ind. ajananta), compare O.Ir. genathar Konj … Proto-Indo-European etymological dictionary
