μεγάλ-αυχος, großprahlend, hoffährtig, stolz; Pind. P. 8, 15; Aesch. Spt. 1046 Pers. 525; ὅσῳ ἂν μεγαλαυχότεροι ὦσι, Plat. Lys. 206 a; Ἑλλάς, Ep. ad. 497 (App. 214); τὸ μ. = μεγαλαυχία, Xen. Ag. 8, 1, vgl. μεγαλαυχής.
http://www.zeno.org/Pape-1880.
φίλαυχος — ον, Α αυτός που τού αρέσει να καυχιέται, κομπαστής. [ΕΤΥΜΟΛ. < φιλ(ο) * + αυχος (< αὔχω «καυχιέμαι»), πρβλ. μεγάλ αυχος] … Dictionary of Greek
μεγάλαυχος — η, ο (ΑM μεγάλαυχος, ον) αυτός που καυχιέται πολύ, κομπαστής, αλαζόνας μσν. αυτός που γίνεται για να καυχηθεί κάποιος («ἡ μεγάλαυχος τῶν κατωρθωμένων κατέκρινεν ἀπαρίθμησις», Σάθ.) αρχ. το ουδ. ως ουσ. τὸ μεγάλαυχον η μεγαλαυχια. επίρρ...… … Dictionary of Greek
