- μεσό-κοιλος
μεσό-κοιλος, in der Mitte hohl, Pol. 10, 10, 7; τὰ μεσόκοιλα = μεσόδμη, Luc. am. 6.
http://www.zeno.org/Pape-1880.
μεσό-κοιλος
Schlagen Sie auch in anderen Wörterbüchern nach:
κοίλος — η, ο(ν) (AM κοῑλος, η, ον) 1. αυτός που το εσωτερικό του είναι κενό, ο κούφιος 2. (για σκεύος ή τόπο) αυτός που έχει βαθουλωμένη επιφάνεια σε κάποιο σημείο, αυτός που εισέχει, ο βαθουλός (α. «κοίλο κάτοπτρο» β. «κοίλο έδαφος») 3. το ουδ. ως ουσ.… … Dictionary of Greek
ισόκοιλος — ἰσόκοιλος, ον (Α) αυτός που έχει σε όλα τα σημεία την ίδια κοιλότητα («ἰσόκοιλος αὐλός», Πλούτ.). [ΕΤΥΜΟΛ. < ἰσ(ο) * + κοιλος (< κοῑλος), πρβλ. μεσό κοιλος, ορθό κοιλος] … Dictionary of Greek
μεσόκοιλος — μεσόκοιλος, ον (Α) 1. αυτός που βρίσκεται σε κοίλο σημείο, σε κοιλάδα («πόλις μεσόκοιλος», Πολύβ.) 2. ο κοίλος στο μέσο («καυλὸν μεσόκοιλον», Διόσκ.) 3. αυτός που έχει κοιλανθεί, κοίλος 4. (το ουδ. πληθ. ως ουσ.) τὰ μεσόκοιλα η μεσόδμη*. [ΕΤΥΜΟΛ … Dictionary of Greek
καρδιά — Μυώδες κοίλο όργανο με τέσσερις χώρους, η λειτουργία του οποίου είναι θεμελιώδης για την κυκλοφορία του αίματος, καθώς παραλαμβάνει το αίμα από τις φλέβες και ως αντλία το τροφοδοτεί στις αρτηρίες. Η κ. του ανθρώπου βρίσκεται στο πρόσθιο μέσο… … Dictionary of Greek
κοιλόφωνος — κοιλόφωνος, ον (Α) αυτός που έχει βαθιά, υπόκωφη φωνή. επίρρ... κοιλοφώνως (Α) με βαθιά, υπόκωφη φωνή («κοιλοφώνως λαρυγγίζειν», Φιλόδ.). [ΕΤΥΜΟΛ. < κοῖλος + φωνος (< φωνή), πρβλ. βαθύ φωνος, μεσό φωνος] … Dictionary of Greek
