- εὐναστήρ
εὐναστήρ, ῆρος, ὁ, der zur Ruhe bringt, τρητὸς λίϑος Opp. H. 3, 373 (s. εὐναῖος). Bei Lycophr. 144 der Ehegatte.
http://www.zeno.org/Pape-1880.
εὐναστήρ
Schlagen Sie auch in anderen Wörterbüchern nach:
ευναστήρ — εὐναστήρ, ῆρος, ὁ, θηλ. εὐνάστειρα (Α) 1. ευνητήρ*, σύνευνος, σύζυγος 2. αυτός που χρησιμεύει ως άγκυρα («τρητόν λίθον εὐναστῆρα», Οππ.). [ΕΤΥΜΟΛ. < ευνάζω + κατάλ. τηρ (πρβλ. δοκιμάζω / δοκιμαστήρ, κολάζω / κολαστήρ)] … Dictionary of Greek
εὐναστῆρα — εὐναστήρ serving as an anchor masc acc sg … Greek morphological index (Ελληνική μορφολογικούς δείκτες)
εὐναστῆρας — εὐναστήρ serving as an anchor masc acc pl … Greek morphological index (Ελληνική μορφολογικούς δείκτες)
ευνέτης — εὐνέτης, ὁ, θηλ. εὐνέτις, ιδος (ΑΜ) [ευνή] ευναστήρ*, σύζυγος («ἐστὲ γὰρ οὐ πειθοῡς εὐνέται, ἀλλὰ βίης», Ανθ. Παλ.) … Dictionary of Greek
