εὐ-κρᾱής, ep. ἐϋκρᾱής, = εὔκρᾱτος, wohl gemischt, temperirt, κρήνη εὐκραὴς οὖσα πρὸς χειμῶνα καὶ ϑέρος Plat. Critia. 112 d. Bes. von Winden, mäßig, milde, Ap. Rh. 4, 891, οὖρος, 2, 1228; übtr., ἔρως, Opp. H. 4, 33. Vom Klima, τόποι, Arist. meteorl. 1, 14. – Adv. εὐκραῶς, Sp.
http://www.zeno.org/Pape-1880.
ευκραής — εὐκραής, ές (ΑΜ) (Α επίκ. τ. ἐϋκραής) μσν. (για ψυχή) αυτός που έχει σεμνότητα αρχ. 1. (για άνεμο) ήπιος, μέτριος, ελαφρός («εὐκραὴς ἀήρ», Θεόφρ.) 2. (για κλίμα) εύκρατος, μαλακός («εὐκραεῑς τόποι», Αριστοτ.) 3. (για έρωτα) σεμνός, μετρημένος.… … Dictionary of Greek
ισοκραής — ἰσοκραής, ές και ίσοκράς, ό, ἡ (Α) (πιθ. γρφ. στον Ιπποκρ.) εξίσου αναμεμιγμένος. [ΕΤΥΜΟΛ. < ἰσ(ο) * + κραής < θ. κρᾱτον κεράννυμι* (πρβλ. ευ κραής)] … Dictionary of Greek
