καλλι-επέω

καλλι-επέω, schön reden; κεκαλλιεπημένοι λόγοι ῥήμασί τε καὶ ὀνόμασι Plat. Apol. 17 b; Arist. rhet. 3, 2. – Med. in derselben Bdtg, Thuc. 6, 83.