καινο-ποιέω

καινο-ποιέω, neu machen, erneuern; τί δὲ καινοποιηϑὲν λέγεις; Soph. Tr. 870; πολλὰ καινοποιεῖ ἡ τύχη Pol. 1, 4, 5, öfter; τὸν πόλεμον, erneuern, 11, 5, 5, wie D. Sic. 16, 80.