- προ-δικέω
προ-δικέω, ein πρόδικος sein; Plut. an seni 6; τινὶ καὶ συνηγορεῖν, de sol. an. 19; auch τινός, ib. 22. Hesych. erkl. ἐπιτροπεύω.
http://www.zeno.org/Pape-1880.
προ-δικέω, ein πρόδικος sein; Plut. an seni 6; τινὶ καὶ συνηγορεῖν, de sol. an. 19; auch τινός, ib. 22. Hesych. erkl. ἐπιτροπεύω.
http://www.zeno.org/Pape-1880.