συμ-μαρτυρέω

συμ-μαρτυρέω, Mitzeuge sein, bezeugen, τινί; Soph. Phil. 436 El. 1215; Eur. Hipp. 286 I. A. 1158; Thuc. 8, 51; συμμαρτυρεῖ τὰ ῥηϑέντα τοῖς ἔργοις, Isocr. 4, 32; συμμαρτυρῆσαι δέ σοι ἔχω ὅτι ἀληϑῆ λέγεις, Plat. Hipp. mai. 282 b; Xen. Hell. 7, 1, 35 u. Folgde.