- ἰδιωματικός
ἰδιωματικός, eigenthümlich, neben οἰκεῖος Clem. Al. protrept. 10.
http://www.zeno.org/Pape-1880.
ἰδιωματικός
Schlagen Sie auch in anderen Wörterbüchern nach:
ιδιωματικός — ή, ό (Α ἰδιωματικός, ή, όν) [ιδίωμα] αυτός που έχει ιδιαίτερο χαρακτηριστικό νεοελλ. 1. αυτός που αναφέρεται στο γλωσσικό ιδίωμα, ο διαλεκτικός 2. το θηλ. ως ουσ. η ιδιωματική το σύνολο τών λεκτικών ιδιωμάτων. επίρρ... ιδιωματικώς και ά με… … Dictionary of Greek
ιδιωματικός — ή, ό αυτός που ανήκει ή αναφέρεται σε γλωσσικό ιδίωμα: Ιδιωματική λέξη. – Ιδιωματική προφορά … Νέο ερμηνευτικό λεξικό της νεοελληνικής γλώσσας (Новый толковании словарь современного греческого)
idiomático — ► adjetivo LINGÜÍSTICA Que es propio de una lengua determinada: ■ expresión idiomática. * * * idiomático, a (del gr. «idiōmatikós», particular) adj. Propio de una lengua determinada. * * * idiomático, ca. (Del gr. ἰδιωματικός, particular). adj.… … Enciclopedia Universal
γλωσσηματικός — ή, ό (AM γλωσσηματικός, ή, όν) [γλώσσημα] για λέξεις και τύπους) αυτός που έχει περιέλθει σε αχρησία ή ο ιδιωματικός … Dictionary of Greek
νοσήμη — νοσήμη, ἡ (Α) νόσημα. [ΕΤΥΜΟΛ. Ιδιωματικός τ., αντί νόσημα] … Dictionary of Greek
ντελόγγο — (Μ ντελόγγο και ντελόγο) επίρρ. (διαλεκτ.) αμέσως. [ΕΤΥΜΟΛ. < γενουατικό de longo. Ο τ. ντελόγο είναι ιδιωματικός] … Dictionary of Greek
ξεκουρβουλώνω — και ξεκουρμουλώνω 1. ξεριζώνω τους κορμούς τών κλημάτων 2. θεραπεύομαι από αγκύλωση, ξεπιάνομαι. [ΕΤΥΜΟΛ. < στερ. ξ(ε) * + κούρβουλο «κορμός κλήματος». Ο τ. ξεκουρμουλώνω < ξ(ε) * + κουρμούλα, ιδιωματικός τ. τού κούρβουλο] … Dictionary of Greek
ορφανός — και αρφανός, ή, ό (ΑΜ ὀρφανός, ή, όν) (ως επίθ. και ως ουσ.) 1. αυτός που στερήθηκε τον έναν ή και τους δύο γονείς του λόγω θανάτου 2. αυτός που έχασε πολύτιμο προστάτη ή φίλο 3. (γενικά) αυτός που στερείται κάποιου προσώπου ή έχει έλλειψη ενός… … Dictionary of Greek
πράτα — τα, Ν πρόβατα. [ΕΤΥΜΟΛ. Ιδιωματικός τ. < πρόατα < πρόβατα] … Dictionary of Greek
αυτούνος — η, ο ιδιωματικός τύπος του αυτός (βλ. λ.) … Νέο ερμηνευτικό λεξικό της νεοελληνικής γλώσσας (Новый толковании словарь современного греческого)
διαλεκτικός — ή, ό 1. ο ικανός συζητητής, αυτός που διαθέτει το χαρακτηριστικό της διαλεκτικής ή αναφέρεται σ’ αυτήν: Μ’ αρέσει να συζητώ με τον πατέρα μου, γιατί είναι άνθρωπος διαλεκτικός. 2. αυτός που έχει σχέση με κάποια διάλεκτο, ιδιωματικός: Τα… … Νέο ερμηνευτικό λεξικό της νεοελληνικής γλώσσας (Новый толковании словарь современного греческого)
