ἰσο-χειλής

ἰσο-χειλής, ές, mit den Lippen oder dem Rande gleich, bis an den Rand; οἶνος κρίϑινος ἐν κρατῆρσιν · ἐνῆσαν δὲ καὶ αὐταὶ αἱ κριϑαὶ ἰσοχειλεῖς Xen. An. 4, 5, 26; eben so ζωρὸν κεράσας ἰσοχειλέα Apollnds. 7 (VI, 105); Εὐφράτης ἰσ. τῇ γῇ Arr. An. 7, 7, 9. – Vgl. Arist. H. A. 4, 9.