ὑπο-φήτης, ὁ, Verkündiger, bes. der Ausleger, Verkündiger des göttlichen Willens, der Priester, der ein Orakel ausspricht, Il. 16, 235, Luc. Alex. 24. 26; – später auch Dichter, εὐεπίης Ep. ad. 582 (App. 271), Μουσάων Theocr. 16, 29. 17, 115.
http://www.zeno.org/Pape-1880.
θεοφήτης — θεοφήτης, ὁ (Α) προφήτης. [ΕΤΥΜΟΛ. < θεο * + φήτης (< φημι), πρβλ. προ φήτης, υπο φήτης] … Dictionary of Greek
προφήτης — Όρος που σημαίνει κυρίως αυτός που μιλά εξ ονόματος ενός θεού και ερμηνεύει τη θέλησή του στους ανθρώπους. Τη μεγαλύτερη σημασία απέκτησαν οι π. στην ιστορία του Ισραήλ: ήδη ο Αβραάμ ονομάζεται π. και για τον Μωυσή λέγεται ότι δεν εμφανίστηκε… … Dictionary of Greek
