ἐρατέω

ἐρατέω, lakon. = ἐράω, Plut. Lyc. 19, ἂν πτω-χοὶ μένητε καὶ μὴ μέσδω ἅτερος ϑατέρω ἐρατέητε, nach Größerm trachtet, mehr haben will, l. d. S. ἐρεείνω.