ἐπι-κοιμάομαι

ἐπι-κοιμάομαι, mit aor. pass., darauf schlafen, ἀλλά μοι δοκεῖς οὐ καϑεύδων ἐπικεκοιμῆσϑαι Plat. Euthyd. 300 a; τοῖς βιβλίοις Luc. Alex. 49; übtr., dabei nachlässig, saumselig sein, Pol. 2, 13, 4.