ἁμα-τροχάω

ἁμα-τροχάω, v. l. Od. 15, 451 ἁματροχόωντα für ἅμα τροχόωντα ϑύραζε, von einem Kinde, das immer mitgehen will; man las auch ἅμα τρωχῶντα, ὁμοτροχόωντα, s. Scholl. Apoll. lex. Hom. 27, 33 Eustath p. 1788, 37 Porphyr. Scholl. Iliad. 23, 422.