οπλίτης — Στην ελληνική αρχαιότητα, ο. ονομαζόταν ο στρατιώτης που έφερε βαρύ αμυντικό οπλισμό, σε αντίθεση από τον πελταστή που έφερε ελαφρύ αμυντικό οπλισμό, και τον ψιλό που δεν έφερε καθόλου οπλισμό. Τον οπλισμό του ο. αποτελούσαν οι κνημίδες, ο… … Dictionary of Greek
ὁπλίτης — ὁπλί̱της , ὁπλίτης heavy armed masc nom sg … Greek morphological index (Ελληνική μορφολογικούς δείκτες)
οπλίτης — ο 1. ο στρατιώτης και μάλιστα του πεζικού: Ημερήσια διαταγή προς τους αξιωματικούς, υπαξιωματικούς και οπλίτες. 2. στους αρχαίους, ο βαριά οπλισμένος στρατιώτης (αντίθ. ψιλός) … Νέο ερμηνευτικό λεξικό της νεοελληνικής γλώσσας (Новый толковании словарь современного греческого)
ὁπλῖτα — ὁπλίτης heavy armed masc voc sg ὁπλίτης heavy armed masc nom sg (epic) … Greek morphological index (Ελληνική μορφολογικούς δείκτες)
ὁπλῖται — ὁπλίτης heavy armed masc nom/voc pl … Greek morphological index (Ελληνική μορφολογικούς δείκτες)
καραμπινιέρος — ο 1. στρατιώτης οπλισμένος με καραμπίνα 2. ιππέας που ανήκει στο βαρύ ιππικό, καραμπινοφόρος 3. οπλίτης τού σώματος τής ιταλικής χωροφυλακής, Ιταλός χωροφύλακας 4. οπλίτης τού σώματος τής ισπανικής τελωνοφυλακής, τελωνοφύλακας. [ΕΤΥΜΟΛ. < ιταλ … Dictionary of Greek
οπλιτεύω — ὁπλιτεύω (Α) [οπλίτης] 1. υπηρετώ ως οπλίτης, δηλ. ως βαριά οπλισμένος στρατιώτης 2. (το αρσ. πληθ. τής μτχ. ενεργ. ενεστ. ως ουσ.) οἱ ὁπλιτεύοντες αυτοί που υπηρετούν ως οπλίτες, οι στρατευόμενοι 3. (το αρσ. πληθ. τής μτχ. παθ. παρακμ.) οἱ… … Dictionary of Greek
οπλιτικός — ή, ό (Α ὁπλιτικός, ή, όν) [οπλίτης] αυτός που ανήκει ή αναφέρεται ή αρμόζει στον οπλίτη αρχ. 1. (για πρόσ.) αυτός που είναι κατάλληλος για υπηρεσία στον στρατό 2. το θηλ. ως ουσ. ἡ ὁπλιτική η τέχνη τού να είναι κανείς οπλίτης, δηλ. να χειρίζεται… … Dictionary of Greek
στρατιώτης — ο, ΝΜΑ, θηλ. στρατιωτίνα Ν θηλ. στρατιῶτις, ώτιδος, ΜΑ απλός πολίτης που υπηρετεί στον Στρατό Ξηράς νεοελλ. 1. (ειδικά) α) οπλίτης που δεν έχει κανένα βαθμό β) (με ευρεία έννοια) κάθε μέλος τού στρατού με οποιονδήποτε βαθμό, ο στρατιωτικός 2.… … Dictionary of Greek
συνοπλίτης — ὁ, Μ αυτός που υπηρετεί ως οπλίτης μαζί με άλλον. [ΕΤΥΜΟΛ. < συν * + ὁπλίτης «πολεμιστής, στρατιώτης»] … Dictionary of Greek
συνοπλιτεύω — ΜΑ υπηρετώ ως οπλίτης μαζί με κάποιον. [ΕΤΥΜΟΛ. < συν * + ὁπλιτεύω «υπηρετώ ως οπλίτης»] … Dictionary of Greek
