ἀν-ωμαλία, ἡ, Unebenheit, ὁδοῦ, τόπων, Pol. 9, 41; Plut. Alex. 16; Ungleichheit, Plat. Rep. VIII, 547 a u. sonst; Ungleichförmigkeit, περὶ τὴν σελήνην Plut. Num. 18; auch vom Charakter, mit ταραχή vrbdn Isocr. 2, 6; Unbeständigkeit. Pol. 6, 44. Bei Hel. auch Unpäßlichkeit. – Bei Gramm. Abweichung von der Regel, vgl. Plut. Aem. Paull. 17.
http://www.zeno.org/Pape-1880.
ωμαλία — ἡ, Α φρ. «ἐφ ὡμαλίαν» κατά μέσο όρο επιγρ.. [ΕΤΥΜΟΛ. Υποχωρητ. σχημ. από το σύνθ. ἀν ωμαλία < ἀνώμαλος < στερητ. ἀ + ώμαλος (< ὁμαλός, με έκταση λόγω συνθέσεως)] … Dictionary of Greek
εφωμαλίαν — ἐφωμαλίαν και ἐφ ὡμαλίαν (Α) επίρρ. πάπ. περίπου, σχεδόν, κατά μέσον όρο. [ΕΤΥΜΟΛ. Σύνθ. από τη φράση ἐφ ὡμαλίαν. Η λ. ὡμαλία «μέσος όρος» προήλθε κατ απόσπασιν από σύνθ. τού τύπου αν ωμαλία (< αν ώμαλος)] … Dictionary of Greek
