ἀ-όχλητος, nicht belästigt, ungestört, διαγωγή D. Hal. 1, 8; τὸ τῆς σαρκὸς ἀόχλητον, die behagliche Ruhe des Körpers, eine Hauptbedingung der εὐδαιμονία bei den Epikuräern, Luc. Parasit. 11; Alciphr. 3, 35. – Adv. ἀοχλήτως, Hippocr.
http://www.zeno.org/Pape-1880.
οχλητικός — ὀχλητικός, ή, όν (Α) οχλικός*. [ΕΤΥΜΟΛ. < ὀχλῶ μέσω αμάρτυρου *ὀχλητός που μαρτυρείται στα σύνθ. σε όχλητος (πρβλ. α όχλητος, ανεν όχλητος)] … Dictionary of Greek
πολυόχλητος — ον, Α πολύ ταραγμένος. [ΕΤΥΜΟΛ. < πολυ * + όχλητος (< ὀχλῶ «κινώ, ενοχλώ»), πρβλ. ανεν όχλητος] … Dictionary of Greek
