ἀπό-κῑνος (κινέω), ὁ, 1) das Entfliehen, ἀπόκινον εὗρε ἀπὸ τοῠ δεσπότου Ar. Equ. 20, Schol. φυγή. – 2) ein komischer Tanz, Poll. 4, 101; Comic. Ath. XIV. 629 c. – Nach B. A. 429 auch ὁ τῶν κιναιδογράφων ἴαμβος.
http://www.zeno.org/Pape-1880.
ALYSSUS — sons Arcadiae in Peloponncio, morsus rabidi canis sanans. pausan. in Arcad. Πηγὴ δέ ἐςτιν ἀυτόθι ὕοατος ψυχροῦ, δύο μάλιςτα ἀπὸ τοῦ ἄςτεος άπωτέρω ςταδίοις, καὶ ύπὲρ ἀυτῆς πλάτανος πεφυκυῖα, ὅς ???ἄν ὑπὸ κινὸς κατάχετος λύςςη, ἤτοι ἔλκος, ἢ καὶ… … Hofmann J. Lexicon universale
SANNA — Graecis ὁ Σάννας, in Glossis, Subsannator, idem cum Apinario vel Apenario. Cuiusmodi homines, μωρολόγοι, ridicularia quâcumque occasione funditant, et non solum dictis ac salibus, sed etiam, imo facie magis, quam facetiis ridiculi, rictu oris,… … Hofmann J. Lexicon universale
