αἰν-αρέτη

αἰν-αρέτη, voc., du schrecklich tapferer, Il. 16, 31 (ἅπαξ εἰρημ.); Aristonic. Scholl. ἡ διπλῆ, ὅτι τινὲς γράφουσιν αἴν' ἀρετῆς, καὶ ἐκφέρουσι κατὰ τὸ περισπώμενον, ἵν' ᾖ πρότερον αἰνέ, εἶτα πρὸς τὰ κάτω ἀρετῆς τί σευ ἄλλος ὀνήσεται. πιϑανὠτερον δὲ συνϑέτως αἰναρέτη, ἐπὶ κακῷ τὴν ἀρετὴν ἔχων.