αὐθ-αίρετος, selbstgewählt, freiwillig, εὐβουλία Thuc. 1, 78; στρατηγός Xen. 5. 7, 29; 28 ὅστις ἂν ἑαυτὸν ἕληται; ϑάνατος Hell. 6, 2; 24, Selbsimord; ἑαυτοῖς ἐπάγονται δουλείαν Dem. 19, 259; selbst zugezogen, selbstverschuldet, πημοναί Soph. O. R. 1231; κίνδυνοι Thuc. 1, 144; καταφϑορά Pol. 2, 21 u. Sp.
http://www.zeno.org/Pape-1880.
ιδιαίρετος — ἰδιαίρετος, ον (Μ) ο εκλεγμένος ξεχωριστά. επίρρ... ἰδιαρέτως (Μ) με τη θέληση κάποιου. [ΕΤΥΜΟΛ. < ιδιο + αιρετος (< αιρετός < αιρώ), πρβλ. αναφ αίρετος, αυθ αίρετος] … Dictionary of Greek
ευαίρετος — εὐαίρετος, ον (Α) αυτός που εύκολα συλλαμβάνεται ή κυριεύεται, ο ευάλωτος («εὐαίρετος λαγώς», Πολυδ.). [ΕΤΥΜΟΛ. < ευ + αιρετός (< αιρώ), πρβλ. αδι αίρετος, αυθ αίρετος] … Dictionary of Greek
παλιναίρετος — παλιναίρετος, ον (Α) 1. (για δημόσιο άρχοντα) αυτός που καθαιρέθηκε και εκλέχθηκε πάλι 2. (για οικοδόμημα) αυτός που γκρεμίστηκε και οικοδομήθηκε εκ νέου 3. (κατά το λεξ. Τίμ.) «παλιναίρετα... γεγονότα καὶ διεφθαρμένα φευκτά, ἔκβλητα, τὸ ἐναντίον … Dictionary of Greek
αυθαίρετος — η, ο (AM αύθαίρετος, ον) νεοελλ. 1. αυτός που γίνεται αυθαίρετα, χωρίς να ακολουθηθούν ορισμένες αρχές, νόμοι, κανονισμοί κ.λπ. 2. το ουδ. ως ουσ. τα αυθαίρετα οικοδομές που έγιναν χωρίς να έχει εκδοθεί άδεια από την αρμόδια αρχή αρχ. 1.… … Dictionary of Greek
