οἰόθεν, von Einem allein, von einer Seite allein; in der Il. verbunden οἰόϑεν οἶος, 7, 39. 226, verstärktes οἶος, ganz allein, allein für sich, wie αἰνόϑεν αἰνῶς, nachgeahmt von Ap. Rh. 2, 28; οὐ μὲν ἐκείνῃ οἰόϑεν οὐδ' οἶος κεφαλῇ ἐπιλάμπεται ἀστήρ, Arat. 55.
http://www.zeno.org/Pape-1880.
Οἰόθεν — from Oeum indeclform (adverb) … Greek morphological index (Ελληνική μορφολογικούς δείκτες)
οἰόθεν — from Oeum indeclform (adverb) … Greek morphological index (Ελληνική μορφολογικούς δείκτες)
οιόθεν — (I) οἰόθεν (Α) 1. επίρρ. από ένα μόνο μέρος, δηλ. μόνος, κατά μόνας, με τον εαυτό του 2. φρ. «οἰόθεν οἶος» ολομόναχος, κατάμονος (Ομ. Ιλ.). [ΕΤΥΜΟΛ. < οἶος (Ι) «μόνος» + επιρρμ. κατάλ. –θεν (πρβλ. άλλο θεν)]. (II) οἰόθεν (Α) επίρρ. από τον… … Dictionary of Greek
