λαῖλαψ

λαῖλαψ, απος, ἡ, Sturmwind mit Regen od. dickem Gewölk, der Alles in Finsterniß einhüllt; νέφος φαίνετ' ἰὸν κατὰ πόντον, ἄγει δέ τε λαίλαπα πολλήν, Il. 4, 278 u. öfter; νηυσὶ δ' ἐπῶρσ' ἄνεμον βορέην νεφεληγερέτα Ζεὺς λαίλαπι ϑεσπεσίῃ, Od. 9, 68; ἐλϑὼν ἄνεμος σὺν λαίλαπι πολλῇ 17, 57; auch im Vergleich, ἐπ' ἐπάλξεις βαῖνον ἐρεμνῇ λαίλαπι ἶσοι, Il. 12, 375; λαίλαπι χειμωνοτύπῳ, Aesch. Suppl. 34, u. sp. D., χειμερίοις ἀνέμοις ἢ λαίλαπι πόντου, Arat. Phaen. 760. Auch in Prosa, πάντα εἰκῆ καὶ φύρδην ἐπράττετο καϑαπερεὶ λαίλαπός τινος ἐκπεπτωκυίας εἰς αὐτούς, Pol. 30, 14, 6; N. T. Nach Arist. mund. 4, 15 ein von unten nach oben streichender Wirbelwind.