- θέσπις
θέσπις, ιος (ϑεός, εἰπεῖν, vgl. ϑεσπέσιος, ϑέσπιος u. Buttm. a. a. O.), von Gott eingegeben, von Gott begeistert, ἀοιδός Od. 17, 385, ἀοιδή 1, 328. 8, 498, wie Eur. Med. 425; auch ἄελλα, ungeheuer, H. h. Ven. 208.
http://www.zeno.org/Pape-1880.