- θηρ-αγρία
θηρ-αγρία, ἡ, Jagd, Poll. 5, 12.
http://www.zeno.org/Pape-1880.
θηρ-αγρία
Schlagen Sie auch in anderen Wörterbüchern nach:
μοναγρία — μοναγρία, ἡ (Α) απομονωμένος αγρός. [ΕΤΥΜΟΛ. < μον(ο) * + αγρία (< αγριος < ἄγριος), πρβλ. θηρ αγρία] … Dictionary of Greek
θηροτρόφος — θηροτρόφος, ον (Α) 1. (για τόπους) αυτός που τρέφει άγρια ζώα, που έχει άφθονα άγρια ζώα 2. (για πρόσ.) αυτός που τρέφει θηρία, αυτός που συντηρεί άγρια ζώα 3. το θηλ. ἡ θηροτρόφος επίθ. τής Τηθύος (Γης). [ΕΤΥΜΟΛ. < θηρ(ο) * + τροφος (<… … Dictionary of Greek
άθηρος — ἄθηρος, ον (Α) [θηρ] 1. (για τόπους) ο δίχως άγρια θηρία ή δίχως κυνήγι 2. φρ. «ἄθηρος ἡμέρα», άπρακτος, ανωφελής 3. αυτός που απομακρύνει, απωθεί επιζήμια ζώα 4. το ουδ. ως ουσ. τὸ ἄθηρον το να είναι κανείς απρόσβλητος από κυνήγι ή απρόσφορος… … Dictionary of Greek
ένθηρος — ἔνθηρος, ον (Α) [θηρ] 1. (για τόπο) ο γεμάτος θηρία, άγρια ζώα («ἐν τοῑς μάλιστα ἐνθηροτάτοις χωρίοις», Αιλ.) 2. μτφ. άγριος, τραχύς («ἔνθηρον τρίχα», Αισχύλ.) 3. (για μέλος τού σώματος) αυτός που έχει αφορμισμένη πληγή 4. το ουδ. ως ουσ. τὸ… … Dictionary of Greek
θήρειος — θήρειος, εία, ον και ος, ον (Α) [θηρ] 1. αυτός που ανήκει σε άγρια ζώα («θήρεια μέλεα», Εμπ.) 2. φρ. α) «θήρειος γραφή» εικόνες ζώων ζωγραφισμένες σε ύφασμα β) «θήρειον δάκος» άγριο θηρίο, Ευρ. γ) «θήρειος βία» ο Κένταυρος, Σοφ. δ) «θήρεια κρέα»… … Dictionary of Greek
θήριος — θήριος, ον (Μ) [θήρ] (για τόπο) γεμάτος άγρια ζώα, άγριος … Dictionary of Greek
θηρεπωδός — θηρεπῳδός, όν (Α) αυτός που μαγεύει, που γοητεύει άγρια ζώα με επωδούς, με ξόρκια. [ΕΤΥΜΟΛ. < θηρ(ο) * + επ ωδός] … Dictionary of Greek
θηροβολώ — θηροβολῶ, έω (Α) χτυπώ θηρία, σκοτώνω άγρια ζώα. [ΕΤΥΜΟΛ. < θηρ(ο) * + βολώ (< βόλος < βόλος < βάλλω), πρβλ. αγκυρο βολώ, πυρο βολώ] … Dictionary of Greek
θηροκτόνος — θηροκτόνος, ον (Α) 1. (ως επίθ. τού Ηρακλέους και τής Αρτέμιδος) αυτός που σκοτώνει άγρια ζώα 2. φρ. «ἐν φοναῑς θηροκτόνοις» στο κυνήγι, Ευριπ. [ΕΤΥΜΟΛ. < θηρ(ο) * + κτονος (< κτείνω), πρβλ. αλληλο κτόνος, τυραννο κτόνος] … Dictionary of Greek
θηροκόμος — θηροκόμος, ον (Α) 1. αυτός που τρέφει και περιποιείται άγρια ζώα 2. (ειδ.) αυτός που συντηρεί καμήλες. [ΕΤΥΜΟΛ. < θηρ(ο) * + κομος (< κομώ «φροντίζω»), πρβλ. δασο κόμος, τραπεζο κόμος] … Dictionary of Greek
θηρολέτης — θηρολέτης, ό και θηλ. θηρολέτις (Α) 1. αυτός που σκοτώνει άγρια ζώα, κυνηγός 2. φρ. «ὄζος ὁ θηρολέτης» το ρόπαλο τού Ηρακλέους. [ΕΤΥΜΟΛ. < θηρ(ο) * + ολέτης (< όλλυμι «καταστρέφω»)] … Dictionary of Greek
