βάκκαρις, ιδος, ἡ, Ath. XV, 690 aus Ar. u. ebenda βακκάριδι κεχριμένος; Magnes com βακκάρει τὰς ῥῖνας ἤλειφον; Hipponax; Achaeus; βακκάρεις Ion und Aeschyl.; βάκχαριν Cephisodor. ib. 689 f; Diosc. βακκάριδος u. s. w.; baccaris, eine Pflanze mit wohlriechender Wurzel, aus der man ein Oel bereitete, vgl. Voß Virg. ecl. 4, 19.
http://www.zeno.org/Pape-1880.
bácaris — (del lat. «baccӑris», del gr. «bákkaris») f. *Amaro (planta labiada). ≃ Bácara. * * * bácaris. (Del lat. baccăris, y este del gr. βάκκαρις). f. amaro1 … Enciclopedia Universal
BACCAR — Graece Βάκκαρ, quod nardi silvestris nomine quidam donavêre, vestibus inserebatur olim ad odorem conciliandum, teste Pliniô l. 21. c. 19. Conditur cum diapasmate, vestibus odoris gratiâ inseritur. Ubi Salmas. legit, Tunditur utiliter ad… … Hofmann J. Lexicon universale
άμπαρ — ἄμπαρ, το κ. ἄμπαρις, η (Μ) αρωματική ουσία. [ΕΤΥΜΟΛ. < αραβ. anbar «αρωματική ουσία». Ο τ. ἄμπαρις, αντί ἄμπαρ, είναι προϊόν μεταπλασμού τού ονόματος αναλογικά προς άλλα συνώνυμα ουσιαστικά (κάππαρις, βάκκαρις κ.ά.). Από το μσν. ἄμπαρις… … Dictionary of Greek
bácaris — (Del lat. baccăris, y este del gr. βάκκαρις). f. amaro1 … Diccionario de la lengua española
