- νομέας
νομέας, ὁ, = νομεύς, Greg. Naz. ep. (VIII, 17).
http://www.zeno.org/Pape-1880.
νομέας, ὁ, = νομεύς, Greg. Naz. ep. (VIII, 17).
http://www.zeno.org/Pape-1880.
νομέας — (I) ο (Α νομεύς, έως και μτγν τ. νομέας, ου, επικ. γεν. νομῆος) ποιμένας, βοσκός νεοελλ. 1. (νομ.) το υποκείμενο τής νομής, εκείνος που ασκεί φυσική εξουσία επί πράγματος «διανοίᾳ κυρίου», δηλαδή θέλοντας να έχει το πράγμα δικό του 2. συν. στον… … Dictionary of Greek
νομέας — νομέᾱς , νομέης masc acc pl νομέᾱς , νομέης masc nom sg (attic epic doric aeolic) νομέᾱς , νομεύς herdsman masc acc pl … Greek morphological index (Ελληνική μορφολογικούς δείκτες)
μέγιστος — η, ο (ΑM μέγιστος, ίστη, ον, ΑM και μεγαλώτατος και μεγιστότατος) ο πάρα πολύ μεγάλος ή ο μεγαλύτερος ανάμεσα σε άλλους («ο μέγιστος τών στρατηγών) νεοελλ. 1. μτφ. άπειρος, απερίγραπτος, αφάνταστος, καταπληκτικός 2. το θηλ. ως ουσ. η μεγίστη ναυτ … Dictionary of Greek
αντικατάλλαγμα — το (AM ἀντικατάλλαγμα) νεοελλ. κάθε τι που απέκτησε ο νομέας της κληρονομιάς με εκποίηση αρχικού αντικειμένου της κληρονομιάς, το οποίο και αντικαθιστά αρχ. μσν. αυτό που δίνεται ως αντάλλαγμα … Dictionary of Greek
μάστορας — (I) και μάστορης και μάστουρας, ο (Μ μάστορας και μάστορος και μάστρος) 1. έμπειρος τεχνίτης, άριστος γνώστης μιας τέχνης («έμαθε κοντά σε καλό μάστορα την τέχνη» 2. αυτός που διευθύνει εργάτες, αρχιτεχνίτης, κάλφας, προϊστάμενος και επόπτης… … Dictionary of Greek
νομή — (Νομ.). Η κατοχή (φυσική εξουσίαση) του πράγματος όταν συντρέχει με τη θέληση του εξουσιάζοντος να έχει το πράγμα αυτό δικό του. Οι δύο αυτές προϋποθέσεις είναι απαραίτητες και αποτελούν το σωματικό (corpus) και το πνευματικό (animus) στοιχείο… … Dictionary of Greek
νομεύς — νομεύς, έως, ιων. γεν. ῆος, ὁ (Α) βλ. νομέας (Ι) … Dictionary of Greek
πόστα — η, Ν 1. το ταχυδρομείο 2. τρένο αργό, με πολλές στάσεις και παράδοση ταχυδρομικών δεμάτων σε πολλούς σταθμούς 3. ομάδα εργατών που αλλάζει βάρδια με άλλη ομάδα 4. το ποσόν που καταθέτει ο παίκτης σε κάθε παρτίδα χαρτιών 5. ναυτ. ο νομέας 6. φρ.… … Dictionary of Greek
στραβόξυλο — το, Ν 1. ξύλο που δεν είναι ίσιο 2. κοινή ονομασία ξύλου που χρησιμοποιείται για την κατασκευή τού σκελετού πλοίου, ο νομέας 3. μτφ. άνθρωπος δύστροπος, πεισματάρης, ανάποδος. [ΕΤΥΜΟΛ. < στραβ(ο) * + ξύλο] … Dictionary of Greek