δια-νεμητικός

δια-νεμητικός, vertheilend ; Plat. Tim. 55 a ὅλου εἰς ἴσα μέρη; Arist. Eth. 5, 9; δ. εἶναί τινος, bereit sein zu vertheilen, Pol. 6, 6; – theilbar, Plut.