δια-πτοέω

δια-πτοέω, poet. διαπτοιέω, auseinander scheuchen; Hom. Odyss. 18, 340 ἃς εἰπὼν ἐπέεσσι διεπτοίησε γυναῖκας; Apoll. Rh. 3, 1345; φόβος στρατόν Eur. Bacch. 304; vgl. Plut. Cleom. 5; δείσαντες διεπτοήϑημεν Plat. Rep. I, 336 b; διαπτοηϑεῖεν von Pferden = scheu werden Pol. 3, 51.